Via Troje naar Griekenland

Zoek de echte Thomas !!

Inmiddels zijn we gearriveerd in het noorden van Griekenland.

Onze laatste bezichtiging die op het programma stond in Turkije, is Troje.

Wat je erover leest in de verschillende reisboeken is dat je niets mist als je er niet heen gaat.

Maar onze nieuwsgierigheid is zo groot dat we het niet kunnen laten om het paard van Troje van dichtbij te gaan bewonderen.

Een km. of 30 voor Canakkale  gaan we links af en dan is het nog 3 km. tot de opgravingen en het paard. Als we arriveren is het vol met bussen toeristen uit Korea.

De mensen luisteren ogenschijnlijk keurig wat de reisleider verteld maar zijn ondertussen ook heel erg druk bezig elkaar te fotograferen in allerlei poses. (Is het toch niet interessant genoeg?)

Zelden in mijn leven heb ik zo’n wanstaltige ding gezien als het paard van Troje en ik ben dan ook geneigd om de reisboeken in deze gelijk te geven. Dit moet een inspiratiebron voor Ikea zijn geweest.

Maar ik ontkom er ook niet aan en moet van Renée het paard besteigen.

Uiteraard worden er foto’s gemaakt onder, boven en voor het paard.

En dan kunnen we aan de rondleiding langs de oude opgravingen beginnen. Archeoloog Schlierman heeft hier veel werk verricht.

Nu zijn er wel een paar interessante dingen te zien. In 15 meter hoogteverschil zitten tien verschillende lagen in de aarde waar vroeger Troje is geweest.

Ik wil niet beweren dat je er zo maar voorbij moet rijden, maar erg boeiend vond ik het niet. Dat is uiteraard een persoonlijke mening . Mijns inziens wed je op het verkeerde paard als je eerst de Celsius bibliotheek hebt gezien in Efeze en dan het paard van Troje.

We vervolgen onze reis naar Canakkale waar we de Dardanelles oversteken. Het is een relatief korte overtocht van 20 minuten.

Een paar uur later zijn we weer bij de Turks Griekse grens en begint het feest met de hokjes weer.

Hokje één wil alleen autopapieren zien en begrijpt niet dat de aanhanger hetzelfde kenteken heeft als de auto. Maar we mogen toch naar hokje twee. Daar zit douane. Dus paspoorten en ook nog een keer autopapieren. Helaas voor ons is het TV programma dat meneer volgt net even interessanter dan wij, dus moeten we wachten tot hij even tijd heeft. Dan komen we bij hokje drie. Weer moeten we alles laten zien, maar nu ook vertellen waar we geweest zijn en of we het mooi vonden. Natuurlijk!! Met een stralende glimlach worden we naar hokje vier gestuurd. Weer de vraag waar het kenteken van de aanhanger is. Nee, in Nederland is de aanhanger gelijk aan de auto. Dan mogen we doorrijden naar het Griekse deel van de grens. Daar worden de paspoorten gecontroleerd en moeten we in de rij voor EU inwoners gaan staan. O jee, moeten we uitpakken? Voor ons moeten verschillende auto’s alles openmaken. Het valt mee. Wel moeten we uitleggen dat de Multisleur alleen bagage vervoert en een bed is en geen huisraad maar openmaken hoeft niet. We zijn na een halfuur grensperikelen weer in Griekenland! Opgewekt rijden we naar Alexandropolie. Helaas kunnen we geen plekje onder de rietenmatten meer krijgen, maar na enig zoeken worden we het eens met de juffrouw van de receptie en staan we weer.

Overmorgen vervolgen we onze strooptocht door Zuid Europa en gaan richting Albanië.