Alexandroupoli naar Istanbul

Strand bij camping Simuzkum

Na twee dagen in Alexandroupoli zijn wij vanmorgen doorgereisd richting Istanbul.

Een evenement op zich is het passeren van de grensovergang van Griekenland naar Turkije.

Bij het verlaten van Griekenland kom je een in stuk niemandsland dat nog altijd goed bewaakt wordt door:  vòòr de rivier de Griekse militairen, dan òp de brug Turkse militairen. Een beetje angstaanjagend is het wel, al die goed bewapende mannen met het geweer in de aanslag.

Bij het eerste Turkse hokje zit de politie die de paspoorten controleert en heel vriendelijk zegt dat ik door mag rijden naar het volgende hokje.

Daar zit zowaar een nog vriendelijker man die zegt dat we eerst een visum moeten gaan kopen in hokje 3. Als we dat hebben mogen wij ons weer melden bij hokje 2.

Vervolgens krijgen we keurig een aantal stempels en kunnen door naar hokje 4.

Hier worden nogmaals alle autopapieren, rijbewijs en paspoorten nagekeken en in de computer opgeslagen.

Dan mogen we door naar hokje 5, daar wacht ons een warm onthaal. De vrolijke douanier vraagt ons al kauwend op een broodje naar de autopapieren van de auto èn van de Multisleur .

Als ik hem uileg dat wij maar één kenteken hebben voor beide voertuigen moet hij lachen, graait in een broodzak en zegt:” Now you first eat”. Ik schiet in de lach, pak het broodje beleefd aan en mag doorrijden Turkije binnen.

Nu op zoek naar camp Simuzkum in de buurt van Istanbul, waar onze eerste overnachting zal zijn.

In drie dagen proberen wij in Cappadocië te zijn. Om niet hele dagen in de auto te hoeven zitten hebben wij de trip zo verdeeld dat we maximaal 550 km. per dag rijden.

Vriendelijke ontvangst

De ontvangst op camp Simuzkum is warm en hartelijk. De eigenaar van de camping vindt het jammer dat we maar een dag blijven. Ik beloof hem dat we zeker nog een keer terug komen.

De eerste nacht op Turkse bodem.  

Morgen verder naar Ankara