Turkije

Turkije
klik op de foto en bezoek onze website!!

zondag 31 juli 2011

Luieren aan de golf van Molunat




Na 6000 autokilometers eerst maar een aantal dagen uitrusten en alle indrukken die we hebben opgedaan verwerken.
Daar hebben we bij toeval een schitterend stukje Kroatië voor uit gezocht. Het stukje land wat van Dubrovnik naar de grens met Montenegro loopt en heet Konavle.
Het is een strook van 30 x 15 km. met een aantal leuke baaien.
Aan een van die baaien zijn we neergestreken: de golf van Molunat.
Er zijn hier twee kleinschalige campings. Een van 40 plaatsen en een van 25 plaatsen, mooi gelegen tegen de heuvels in terrasvorm.
We hebben onze kano voor de dag gehaald om eens lekker een beetje te peddelen in de baai.
Ook hebben we wat rondgetoerd naar de plaatsen Cilipi en Cavtat.
In Cilipi staat de op een na grootste kathedraal die na de Balkanoorlog weer in ere is hersteld.
We kregen uitleg van een dame die ons de verschrikkingen van deze oorlog vertelde en wat de mensen elkaar hier hebben aangedaan.
Dit smalle strookje land was uiterst kwetsbaar, ingeklemd tussen Bosnië Herzegovina aan de oostkant en Montenegro aan zuidkant.
Daarna zijn we naar Cavtat gegaan dat ligt aan een baai vlak bij Dobrovnik.
Hier zien we gelijk een wereld van verschil met hetgeen we de afgelopen weken hebben gezien en meegemaakt. Een haven vol met luxe en imposant grote jachten en zeilschepen. Terrassen aan de waterkant met de meest dure restaurants.
Dat is toch wel even slikken als je net door Albanië bent gereisd.
Maar zo is het leven nou eenmaal.

Op de camping hebben we af en toe veel lol om de kampeerders om ons heen.
Steeds is er wel wat te lachen over het opbouwen van het kampeer equipement.
Neem de Duitse kampeerder met een splinternieuwe tent, die na een uur bouwen met de bouwtekening in zijn hand tot de ontdekking komt dat hij het grondzeil nog over heeft net als eindelijk alles staat.
Ja nu moet toch alles weer los!
Dan onze Poolse vriendin. Zij komt in een peperdure auto (landrover discovery) zo uit de showroom weggereden aan. Gekleed in een jurkje van Dior en behangen met sieraden van D&G, nagels vuurrood gelakt van vingers en tenen, gaat mevrouw zitten met haar I pod in haar hand op een kinderstoeltje en mag vriendlief gaan uitvogelen hoe de tent opgezet moet worden. Alles komt nog uit het plastic en overal moeten de scheerlijnen nog aan gemaakt worden. De verhoudingen kloppen ons inziens niet helemaal als je de toch wel prijzige auto vergelijkt met de eenvoudige tent, twee tuinstoeltjes, formaat kindermodel  en het één pit gastoestel waarop gekookt moet worden. We hebben haar de paar dagen dat ze er was alleen maar in hele dure jurkjes heen en weer zien paraderen.
Om de camping te bereiken moet je de hellingproef, ooit tijdens je rijlessen geleerd, uitstekend in de praktijk kunnen brengen.
Je moet namelijk een helling af van 22 tot 25 % om de receptie te bereiken. Naar beneden gaat nog wel, maar je moet ook terug omhoog en dat geeft zo hier en daar wat lichte problemen. Een nieuwe camper ziet kans om in 100 meter zijn koppeling volledig te verbranden. Dat is pech voor hem, maar ook voor ons, want wij zitten de rest van de middag in een enorme brandlucht. Zo zie je maar weer, ieder doet zijn vakantie op zijn eigen manier! Je kunt niet allemaal met een Mutisleur op pad zijn. 

Zaterdagavond vraagt onze Italiaanse buurvrouw of we de foto’s even willen zien die ze vandaag gemaakt hebben. Ook de Tjechische buren van de andere kant komen even kijken en voor we het weten zitten we met z’n zessen gezellig bij de Italiaan onzer de luifel. Na de koffie of thee komt er een Kroatische wijn op tafel waar stukken perzik in zitten. De Tsjech had voor de wijn gezorgd, de Italiaanse voor de perziken en wij mochten mee proeven! De Italiaan zegt van de perziken dat het in zijn ogen gedeeltelijk stenen zijn. Hij hoeft niet meer. Voor we het weten is het 22.30 uur en wij moeten nog afwassen. Alles laten staan is geen optie, er lopen ’s nachts katten rond. Bij een geel elektrisch peertje lukt het nog prima. Het blijft tenslotte kamperen!

De volgende ochtend willen we met de auto opnieuw naar Cilipi, want er is een folkloristische dansgroep die iedere zondagochtend optreedt. Helaas wil de auto niet starten omdat we de deuren te lang open hebben gehouden waardoor de lampen steeds bleven branden. De accu is leeg. Boven ons staat een Engelsman die een extra accu bij zich heeft en met behulp van startkabels is het zo voor elkaar.
We kunnen toch op tijd in Cilipi zijn. Daar aangekomen komen even later ook onze buren. Wij hadden gisteren vertelt dat we dit van plan waren en kennelijk vonden zij het ook allemaal een leuk idee. We zitten gezellig naast elkaar op het stoeprandje bij de kerk, in de schaduw en krijgen een voorstelling van zang en dans, door kinderen en volwassenen. Na afloop kun je het museum bekijken en in een kelder schnaps en likeur proeven. In het museum lopen een paar jonge dames van de dansgroep als suppoost en natuurlijk wil Thomas met hen op de foto.
Ze vinden het goed. Buiten staan ook allemaal kraampjes met geborduurde kleedjes of geweven tasjes.
Grappig is te zien dat een half uur na afloop van de dansvoorstelling alles al opgeruimd is. Kennelijk heeft iedereen zijn eigen taak en voor je het weet merk je niets meer van de bedrijvigheid van even daarvoor terwijl er toch wel zo’n 300 a 400 mensen zijn geweest.
Op de terugweg bekijken we nog een watermolen. Het systeem van waterweggetjes is ingenieus. Kennelijk zit de watermolen ook in een dagprogramma van de touringcar bedrijven, want de ene na de andere bus komt aan. Ze verdelen zich over de verschillende restaurants, want het is net lunchtijd. Wij gaan terug naar de camping om te lunchen en waar we voorbereidingen treffen voor ons vertrek morgen.  
      

Geen opmerkingen:

Een reactie posten