Ihlara Canyon

Vanmorgen zijn we erg vroeg uit de veren. We gaan vandaag naar een kloof in Ihlara.

Dat is een gebied 40 km. ten zuid oosten van Aksaray. In deze kloof is een fantastische en hele spectaculaire wandeling uitgezet.

We vertrekken om 7 uur uit Aksaray en zijn een goed uur later in Ihlara.

Onderweg hebben we al een paar kleinschalige campings gezien. In het dorp stoppen we en vragen aan een voorbijganger of hij soms een camping voor ons weet.

“Ja natuurlijk”, antwoordt de man. “ Kom maar mee, 100 m. terug is een Pension annex camping en mijn zoon werkt daar ook”.Hij spreekt een beetje Nederlands, want hij heeft een poosje in Rotterdam gewerkt.

Even later staan we in de tuin van het pension met onze Multisleur.

Ramazan en Renée aan de thee

Voor stroom zal hij ook zorgen. Hij pakt zijn telefoon en belt een poosje. Daarna gaat hij weg. Even later komt er een jongen van een jaar of 15 en hij pakt van ons het snoer voor de elektra aan en laat ons de douche en het toilet zien.

Ook wil hij ons eerst thee aanbieden voor we weggaan.

Hij spreekt een paar woorden Engels en met handen en voeten kom je ook een heel eind. Ook het boekje Turks op reis helpt af en toe. Dan vraagt hij iets dat we niet begrijpen.

Geen probleem: Hij start de computer op, zet de vertaalmachine aan (Engels – Turks) en vraagt wat we gaan doen vandaag en wanneer we terug zijn.

Om 9 uur starten wij de wandeling en lopen het dorp uit. Na een km. of twee zien we de Canyon liggen. Een gapende scheur met loodrechte wanden en in de diepte zien we een klein riviertje lopen.

Een zeer imposant gezicht.

We dalen af en worden verrast door een geweldig brok natuur.

Zeer imposant zijn de grote aantallen enorme rotsblokken die uit de loodrechte wanden zijn komen vallen. Als je naar de wanden van de Canyon kijkt zitten er over al enorme scheuren en je denk dat er ieder moment er weer zo’n blok los zal laten!

We lopen eerst richting Belisirma. Onderweg zijn verschillende rotskerken te zien met nog allerlei redelijk goed uitziende tekeningen. Overal zie je een deel van de Bijbelverhalen uitgebeeld.

Natuurlijk is er weer een klein restaurant, waar we thee en gözleme kunnen bestellen. Thomas kiest voor de honing en ik voor de kaas.

Gözleme maken  voor Thomas en Renée

Wanneer we verder lopen blijken we na een paar honderd meter bij een uitgang te staan. Daarvandaan gaat geen bus terug naar Ihlara, dus zit er niets anders op dan terug te lopen.

We hebben over de heenweg 2 ½ uur gedaan. We zijn echter in 50 min. terug onderaan de trap van het startpunt. Dan zien we dat je ook de andere kant nog uit kunt lopen en dat daar ook nog twee kerken zijn.

Na even gezeten te hebben gaan we toch weer op pad. Aan de kaart te zien moet je aan het eind van deze kant ook in Ihlara uitkomen. Het is een beetje zoeken , maar we komen er. Maar dan………. We komen op een soort zandpad op een heel andere plaats uit dan waar we vanmorgen begonnen zijn. Je kunt er vier kanten uit en natuurlijk staat er nergens een bord. Wel komt er ergens luide muziek uit een huis. Er blijkt een bruiloft aan de gang te zijn. Alle mannen zitten met de bruidegom bij elkaar. Er is geen bruid te zien! (en ook geen vrouw)

De vader van de bruidegom spreekt zeer goed Engels. (Hij blijkt ook in Londen te wonen en werken.)

Hij brengt ons met zijn auto naar de hoofdstraat terug, zeker 2 km. omhoog. Daarvandaan vinden we het pension weer waar de Multisleur staat.

We worden ontvangen door Ramazan (de jongen van vanmorgen) en krijgen gelijk een fles water en thee. Ook wordt er gezorgd dat we een internet verbinding krijgen.

Dan is er ineens telefoon voor ons????

Wat blijkt; Ramazan heeft zijn vader gebeld om te onderhandelen over de prijs voor één nacht staan en gelijk wordt gevraagd of we ook willen eten ’s avonds en hoe laat we dat willen.

We kunnen kiezen uit vis. Prima.

De rest van de middag worden we overladen met thee, fruit en veel aandacht.

We zijn benieuwd wat het vanavond wordt.

Morgen met deze snelheid weer verder!