 |
| Camping aan de Albanese zijde van het meer van Ohrid. |
We schuiven voorzichtig richting hokje één, maar hier geen enkel probleem. Dan naar hokje twee, ook hier gaat het heel soepel. Zonder ook maar iets te hoeven openmaken gaan we naar de Macedonische beambten. Een beetje stuurs kijkende politieman vraagt om de paspoorten en de belangrijk de groene kaart!!
Ze worden aan een grondig onderzoek onderworpen en na een minuut of 10 gaat het sein op groen en kunnen we door naar hokje twee.
Bij hokje twee is niemand aanwezig. Renée zegt: ”We kunnen zeker doorrijden”. Na twee minuten waag ik het er op en rij langzaam verder. Onmiddellijk een heel scherp fluitje!
Ik kijk in de spiegel en zie een beambte een beweging maken dat ik terug moet komen.
Ik schakel de auto in zijn achteruit, ga heel voorzichtig terug naar het loket en denk: dit wordt uitpakken tot de laatste kist.
Maar nee! Een hele vriendelijke douanier vraagt waar we naar toe gaan. Naar het meer van Ohrid.
“Oh, u bent met vakantie! Goede reis en veel plezier!”
Ik slaak een zucht van verlichting want ik weet als geen ander, dat als je niet goed luistert naar de douane, de tijd aan de grens in het kwadraat kan oplopen. Maar deze hindernis is redelijk snel verlopen.
Dan op naar Ohrid. We moeten gelijk weer het tempo gaan rijden zoals in Turkije, om niet van de ene kuil in de weg naar de andere te springen.
Een keer gaat het bijna verkeerd als ik een spoorweg overgang niet op tijd zie, die zeker een halve meter dieper ligt.
De auto plus Multisleur komt bijna compleet los van de grond.
Gelukkig blijft alles heel. De klappen die deze Multisleur te verduren krijgt zijn echt ongelofelijk.
In Ohrid zoeken we naar een adres dat we een paar jaar geleden hebben gekregen op de vakantiebeurs in Utrecht. Het is een pension, en daar zouden we in de tuin kunnen staan.
We worden allervriendelijkst ontvangen en krijgen thee aangeboden. Het plaatsje voor de Multisleur blijkt aan de doorgaande weg en daarom besluiten we na de thee door te reizen naar Albanië.
Na ongeveer anderhalf uur komen we aan de grens met Albanië.
Daar gaan we keurig in de rij voor EU burgers en ook hier weinig problemen. Wel vraagt de douane wat we allemaal in onze Multisleur mee sjouwen. Alleen vakantie spullen. Ok, u kunt naar hokje twee.
Hier begint het grote voordringen. Allerlei figuren die lopend de grens oversteken gaan doodleuk voor de auto staan en schuiven mooi het paspoort door het loket.
En wij maar keurig in de rij! Ik stuur de auto wat strakker naar het hokje, zodat niet nog meer figuren deze streek uithalen en dat werkt.
En nu naar de Albanese douane. Die blijkt maar een hokje te hebben.
We rijden binnen een minuut weer een nieuw land binnen.
Via een website van een Nederlands echtpaar weten we de coördinaten van een camping aan het meer van Ohrid, waar we 16.00 uur arriveren. Het is een schitterend plekje aan het meer en we staan er maar met twee kampeermiddelen. Heerlijk rustig. Van onze Duitse buurman krijgen we nog een paar nuttige tips voor de route van morgen. We zijn benieuwd.
 |
| Opkomende zon! |
